W dniu 24 października 2024 r. w kaplicy uniwersyteckiej przy ul. Bernardyńskiej 3 miała miejsce uroczysta Msza święta inaugurująca rok akademicki 2024/2025 na Uniwersytecie Trzeciego Wieku Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

Już po raz trzynasty zgromadzili się licznie słuchacze UTW, aby uczestniczyć w Eucharystii. W koncelebrze wzięli udział: Rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie Jego Magnificencja ks. prof. dr hab. Robert Tyrała, Kierownik Uniwersytetu Trzeciego Wieku ks. prof. dr hab. Jan Dziedzic oraz ks. dr Grzegorz Wąchol. Chór UTW pod kierownictwem pani Alicji Wolińskiej przygotował piękną oprawę muzyczną, a seniorzy brali czynny udział w Liturgii Słowa.

Ksiądz Rektor Robert Tyrała, wygłosił słowo wstępne, witając zebranych. Studentom życzył jak najlepszych wyników w nauce, a wszystkim błogosławieństwa Bożego.

Homilię wygłosił ks. prof. dr hab.  Jan Dziedzic. Nawiązał do Ewangelii, w której Jezus mówi: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął” (Łk 12, 49). Kaznodzieja starał się wyjaśnić o jaki ogień chodzi Jezusowi, wypowiadającemu te trudne słowa: „Chodzi tu głównie o ogień w sensie duchowym; ogień, który zapala w sercach nowe ideały, nowe pragnienia, który zagrzewa do nowych czynów i wskazuje na to, co transcendentne. Kiedy Bóg objawia się w znaku krzewu (por. Wj 3,2), który płonie, lecz się nie spala, uświadamia człowiekowi konieczność przemiany i doskonałości. Mojżesz słyszy od Boga słowa: Zdejmij sandały, bo ziemia, na której stoisz jest ziemią świętą. Przed Bogiem może stanąć tylko ten, kto jest czysty.

Z ognia też przekazywał Bóg Tablice Prawa. [...] Te Tablice Prawa, 10 przykazań, mają rozpalać codziennie nasze serca. To one, jak ogień mają wypalić w nas zło i sprawić, abyśmy stawali się światłem dla świata. [...]

W języku Jezusa ogień obrazuje przede wszystkim tajemnicę krzyża. [...] W momencie śmierci Jezusa wybucha ogień na całą ziemię. Kościół od tej pory żyje tym ogniem, który dzięki ofierze Chrystusa objął cały świat.

Po swoim Zmartwychwstaniu Jezus rozpala ogień w sercu Apostołów. [...] W Pięćdziesiątnicę Duch Święty ukazuje się w postaci ognia. Jego ogień zstąpił na zgromadzonych uczniów, rozpalił się w nich i dał im żar Boży. Apostołowie zanieśli ten Boży płomień aż po najdalsze krańce ziemi; w ten sposób współpracowali z Bogiem, który swoim ogniem pragnie odnowić oblicze ziemi. [...]

Można zapytać, co oznaczają te słowa dla nas? Rzucić ogień to obudzić w sobie życie na nowo. [...] Jezus wie, że rozwój jest konieczny do tego, aby żyć. Dlatego pragnie, by ogień został rzucony na ziemię, ogień, który niszczy w nas to co zużyte, zepsute i daje szansę na rozpoczęcie czegoś całkowicie nowego.

W ten sposób myślenia wpisuje się nasz UTW. Poprzez naszą szkołę chcemy pokazać, że wiek senioralny to nie jest gasnące ognisko. Także dla osób starszych jest miejsce na dalszy rozwój. Płomieniem tego rozwoju jest choćby nasz projekt, gdzie lata, które mijają nie są uważane za stratę, ale za szansę, za dobro, które wzrasta i wzbogaca nas wszystkich. [...]

Ten ogień, który rozpala Jezus, niesie z sobą podział. Podział, a nie pokój, podział nawet wewnątrz rodziny. Jak to rozumieć? Nie chodzi o to, że Jezus chce dzielić ludzi między sobą, przeciwnie: Jezus jest naszym pokojem, jest naszym pojednaniem. Trzeba jednak dodać, że ten pokój nie jest kompromisem za wszelką cenę.

Naśladowanie Jezusa wymaga wyrzeczenia się zła i wyboru dobra, również wtedy, kiedy to wymaga ofiary i rezygnacji z własnych korzyści. A to dzieli, rozrywa nawet bardzo ścisłe więzi. Ale to nie Jezus dzieli. On daje kryterium: żyć dla Boga i ludzi albo żyć tylko dla siebie. Oto w takim sensie Jezus jest znakiem sprzeciwu (por. Łk 2, 34). [...]

Pokój jaki przynosi Jezus, to nie jest tzw. „święty spokój”. Zostawiając swój pokój Jezus dodał: „Nie jak świat daje, ja wam daję”. Podobnie jak Królestwo Jego nie jest z tego świata, tak również i pokój, jaki On daje, nie jest taki, jaki daje świat. Jest to pokój, którego świat dać nie może. To pokój wewnętrzny, który zdobywają uczniowie Jezusa. [...]”

Jezus liczy na słuchaczy UTW, ludzi z dużym doświadczeniem życiowym, że dadzą świadectwo wiary, a wiara, jak mówi Franciszek, „nie jest kołysanką, która nas usypia, ale ogniem, który pobudza do działania.

„Pogłębiona wiara jest ogniem, ogniem rozpalonym po to, byśmy całym sercem głosili Ewangelię. Rodzi się pytanie: Czy moja wiara rozpala we mnie ogień świadectwa? Czy jestem rozmiłowany w Ewangelii? Możemy też zapytać się jako społeczność kościelnego UTW: Czy w naszej wspólnocie płonie ogień Ducha Pocieszyciela, radość wiary, wdzięczność Bogu za zdrowie i dobrą kondycję, możliwość spotkania z innymi? Odpowiedź jest prosta: my nie gasimy płomienia naszej aktywności. Jesteśmy przeciwni stagnacji, bierności, pasywności, bezczynności. Z uśmiechem na twarzy mówimy tak dla: czynienia dobra, pracowitości i miłości”. [PEŁNY TEKST KAZANIA]

Po błogosławieństwie Ksiądz Rektor wręczył nowym słuchaczom indeksy, dowód przynależności do naszej akademickiej wspólnoty. Tym akcentem zakończyliśmy  to uroczyste wydarzenie.

Galeria